[SF GOT7] Sport Day {JARK}

ข้อมูลเบื้องต้น

CR.SQW

เนื้อเรื่อง

มันเป็นหน้าที่ประจำของเด็กม.5 ที่ต้องรับหน้าที่เป็นสต๊าฟในกีฑาสีของโรงเรียน เช่นเดียวกับแจ็คสัน ปีนี้เค้าขึ้นม.5แล้วในแผนกศึกษา วิทย์-คณิต เค้าอยู่สีฟ้า ใช่ ธีมสีปีนี้คือ ‘the last friday’ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่ในความคิดของเขา แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับ นักวิ่ง เลยซักนิด

 

ฝึกซ้อมอยู่ทุกวัน แจ็คสันรับหน้าที่เป็นทั้งสต๊าฟนักวิ่งและตัวนักวิ่งเอง รายการแข่งขันที่ลงไปนั้นคือ เขย่ง ก้าว กระโดด กับ วิ่ง 800 เมตรซึ่งหมายถึง2รอบสนามกีฬา เป็นที่มาของการฝึกอย่างหนักของเขา   

  

  2รอบสนามนั้นมันโหดร้ายมาก เขาต้องทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองติดหนึ่งในสามและที่สำคัญคือไม่เป็นลมล้มพับไม่กลางสนามซะก่อน ถ้าถามว่าเขาลงรายการนี้ทำไม? เหตุผลง่ายๆคือ โดนบังคับ อิม แจบอม ไอ่เพื่อนตัวแสบที่จู่ๆก็ยัดเขาเข้ารายการนี้พร้อมร่ายเหตุผลว่า เขาแข็งแรงอยู่แล้ว ใช่ 400 เมตรมันโอเคเลยสำหรับเขา เหรียญทองมักจะอยู่ในมือของเขาเสมอถ้าเขาลงรายการนี้ แต่มันไม่ใช่สำหรับ 800 เมตร เขาเคยได้ลองวิ่งอยู่ครั้งนึงตอนที่ตัวจริงไม่มา(แจ็คสันเป็นตัวสำรอง) สัมผัสได้ถึงประตูนรกที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลยทีเดียวเชียว 

 

เช้าวันพฤหัส อากาศกำลังดีมีแสงแดด ผมเดินตัวชิวเข้ามาในรั้วโรงเรียน วันนี้จะมีการเรียนการสอนเพียงครึ่งวันเท่านั้น เพราะช่วงบ่ายจะเป็นการฝึกซ้อมสำหรับงานกีฑาสีที่จะมีในวันพรุ่งนี้ มันเป็นการดี เพราะผมไม่ต้องเรียนวิชา เคมี ที่ผมสุดแสนจะเกลียดชัง อย่างน้อยก็ 1 คาบ ขณะที่กำลังเดินขึ้นตึกนั้น หางตาก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่ที่รู้จัก ผมสีแดงๆเด่นๆนั้น ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเป็นใคร พี่มาร์คเดินสวนลงบันไดมา ในขณะที่ผมกำลังจะเดินขึ้นไป เสียงทุ้มต่ำแต่กลับนุ่มแปลกๆเอ่ยทักทายสมานสัมพันธ์

 

 “เฮ้! แจ็คสัน หวัดดี พรุ่งนี้ลงแข่งด้วยใช่มั้ย? สู้ๆนะ พี่อยากจับเหรียญทองของนาย”

 

“ฮะฮะ จะพยายามนะครับ ^^่ ่”

 

“ทำได้อยู่แล้ว น้องพี่ซะอย่าง” พูดพลางเดินลงบันไดมาอีกสองขั้น ก่อนจะตบบ่าผมสองสามทีแล้วเดินจากไป

  นี่ผมได้บอกไปรึยัง? ว่าพี่มาร์คนี้เทพมาก เห็นตัวเล็กๆเอวบางๆอย่างนั้น ความสามารถในการวิ่งไม่เป็นสองรองใคร ทั้งเร็วทั้งอึด ผมเห็นพี่เค้าคว้าเหรียญทองในการแข่งขันวิ่ง  800 เมตรมากับตา! โดยก่อนเข้าเส้นชัยก็เกือบน็อกรอบนักวิ่งสีอื่นไปไม่กี่เมตร คือ..ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นการวิ่งรอบสุดท้าย ผมว่าพี่เขาคงได้น็อกรอบนักวิ่งสีนั้นไปจริงๆ  ยังไม่นับการแข่งขัน 4x400 เมตรที่แค่เห็นหน้าพี่แก ก็ตัดกำลังใจในชัยชนะไม่เกือบหมดแล้ว และผมก็ยังไม่เคยเห็นพี่มาร์คไม่ได้เหรียญทองเลย นับว่าเป็นบุญล้นหัวแค่ไหนแล้วที่ปีนี้พี่เขาขึ้น  ม.6 ซึ่งจะรับหน้าที่เป็นกรรมการ จึงไม่ได้ลงแข่งด้วย (ยกเว้นจะเป็นนักวิ่งโจ๊กเกอร์ แต่นั้นก็ไม่ได้ตัดคะแนนของนักวิ่งตัวจริงแต่อย่างไร) 

 

 วันนี้ถือว่าเป็นวันสบายๆจริงๆ ทั้งๆที่โรงเรียนประกาศว่าจะให้เรียนแค่ครึ่งเช้า แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนๆในห้องของผมจะไม่เรียนกันตั้งแต่คาบที่2 แล้ว 

 ผมนั่งกด pspสีแดงแจ้ดของจินยองอย่างเมามัน ในขณะที่หมอนั้นก็ยืมโทรศัพท์มือถือของผมไปเสิร์ทหาวงเกิร์ลกรุ๊ปวงโปรดของมัน แจบอมนั่งขีดๆเขียนๆรายชื่อนักวิ่งลงใบรายการอย่างขมักเขม้น ส่วนยองแจก็กำลังนั่งลอกแบบฝึกหัดวิชาคณิตศาสตร์อย่างเอาเป็นเอาตาย โชคดีที่ผมลอกเสร็จแล้ว จึงนั่งกระดิกเท้าดิ๊กๆได้อย่างสบายใจ 

 

 ช่วงบ่ายก็ไม่มีอะไรมาก ในขณะที่เหล่ากองเชียร์,ลีดและพาเหรดต่างพากันซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย นักวิ่งคือพวกที่สบายที่สุด วอร์มซักสองสามรอบสนามก็ไปนอนตีพุงเล่นที่ไหนก็ได้ตามอัธยาสัย เพราะวันนี้เป็นวันก่อนกีฑาสี ถ้าซ้อมหนักอาจล้าหรือเกิดการบาดเจ็บได้ จึงไม่แปลกที่จะเห็นนักวิ่งเดินตะล่อนๆไปทั่วโรงเรียน บ้างซื้อของกิน บ้างเล่นมือถือ บ้างก็ไปนอนตากแอร์ในห้องพยาบาล โดยใช้ขออ้างงามๆกับครูพยาบาลซักข้อสองข้อ (เปอร์เซนต์สำเร็จขึ้นอยู่กับระดับหน้าตาและเพศของผู้ป่วยด้วย) แจ็คสันเป็นหนึ่งในผู้โชคดีนั้น เขาสามารถเข้าไปนอนในห้องพยาบาลได้ด้วยปัญหาร้อยแปดที่จินตนาการขึ้นมา รับยาสีสวยที่ดูเหมือนลูกอมมากกว่ามาไว้ในมือ ก่อนจะเก็บลงกระเป๋ากางเกงตอนที่ครูหันไป หยิบแก้วกินน้ำ ทำทีเป็นกินยาแล้วกระโดดขึ้นเตียงนอนหลับฝันดีมีแอร์โกรกหัว ลืมตาตื่นขี้นมาในตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิก ยกมือไหว้ปะหลกๆเป็นการขอบคุณสำหรับที่ซุกหัวนอนในตอนบ่าย ขึ้นรถกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี วันพรุ่งนี้...คือ กีฑาสี

 

เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน เอาจริงๆแล้ว แถวบ้านเขาก็ไม่มีไก่อยู่หรอก -*- แจ็คสันเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะออกเดินทางไปสนามกีฬา ไม่ลืมแวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งก่อนไป ได้รับคำอวยพรจากลุงคนขายด้วย 

 

เมื่อมาถึงจะพบกองเชียร์ ลีดมือ ลีดธงอยู่ครบครัน แจ็คสันกึ่งวิ่งกึ่งโดดไปเช็กชื่ออย่างอารมณ์ดี ถือเป็นการออกกำลังกายตอนเช้าไปด้วย เช้านี้ไม่มีอะไรมาก เขามีแข่งรายการ เขย่ง ก้าว กระโดด ตอน 10 โมงครึ่ง ส่วนวิ่งก็เป็นตอนบ่ายแก่ๆนู้น เช้านี้แจ็คสันลัลล้าเป็นที่สุด

 

อย่างที่บอกว่าตอนเช้าเป็นอะไรมีความสุขมาก ตอนบ่ายก็เป็นอะไรที่อยากตายมากเหมือนกัน การแข่งขันวิ่ง 800 เมตร มัธยมปลายชายกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กีนาที นักกีฬาทั้งหมดกำลังเตรียมตัวอยู่ริมสนาม           เต้นท์พยาบาลอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากจุดรายงานตัวนัก แจ็คสันมองเหล่านักกีฬาที่กำลังถูกห่ามมาที่เต้นท์อย่างหวาดผวา 

 

‘ไม่ เราต้องไม่ใช่หนึ่งในนั้น’ แจ็คสันได้แต่ภาวนาในใจ

 

ตอนนี้นักกีฬาทุกคนกำลังเข้าประจำที่ของตนเอง เขาอยู่ลู่วิ่งที่ 5 ทำให้มองไม่เห็นนักกีฬาสีอื่นที่อยู่ด้านหลัง เสียงยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นตัวกำหนดว่า ได้เวลาออกวิ่งแล้ว โอเค 400 เมตรแรกเขามั่นใจว่าเขายังคงนำอยู่ แต่ 400 เมตรให้หลังเขาชักเริ่มไม่แน่ใจ ขาที่ซอยอยู่ตอนนี้เริ่มอ่อนกำลังลงไปเรื่อยๆ 100 เมตรต่อมาให้ความรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังจะตาย เสียงซอยเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆก่อนจะได้พบกับนักกีฬาสีเขียวที่วิ่งมาขนาบข้าง ให้ตายเถอะ! นายอย่าแซงฉันนะ อย่าเชียวนะ! อย่า! แล้วเขาก็แซงผมไป T^T ในขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น ก็มีเสียงซอยเท้าเข้ามาใกล้ๆอีกครั้งนึง ผมเริ่มพยายามติดspeedหนีแต่ก็รู้สึกว่าสู้ไม่ได้ คนที่ตามมานี้เขาไวจริงอะไรจริง ย๊า!! อย่าบอกว่าผมจะโดนแซงอีกแล้วนะเฮ้ย แต่ผมก็คิดผิด ไม่ใช่นักกีฬาสีอื่น แต่เป็นลีดโจ๊กต่างหาก นั้นจะไม่ใช่ปัญหาเลยถ้าลีดโจ๊กคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิง!! นี่ผมจะโดนผู้หญิงแซงเหรอว่ะเนี่ย?! ว่าแต่หน้าพี่แกคุ้นๆนะ 

“นี่! พี่แต่งแบบนี้แล้วสวยมั้ย? ตอบด้วยนะ พี่ต้องการคำตอบภายในสนามนี้เท่านั้น ถ้าทำไม่ได้ พี่โกรธยันโลกหน้า”

 

 พะ...พี่มาร์ค! โอ้แม่เจ้า! สวยโลกบรรลัยเลยครับผม ว่าแต่พี่บอกให้ผมตอบคำถามพี่ แล้วพี่จะวิ่งหนีผมทำไม?! วิ่งไปไกลเกินไปแล้ว จะแซงนักวิ่งสีเขียวอยู่แล้วนั่น! 

 ผมออกแรงวิ่งไล่ตามพี่มาร์คสุดแรงเกิด ไม่สนแล้วนักวิ่งสีอื่น รู้แค่ว่าต้องตามพี่แกให้ทัน ผมยังไม่อยากโดนเฮียโกรธนะ ประมาณ 50 เมตร พี่มาร์คอยู่ห่างจากผมไป 50 เมตร ผมเหนื่อยใกล้ตาย แต่ดูท่าทางแล้วพี่แกจะไม่เหนื่อยเลย ซ้ำยังดูเหมือนจะอ่อนแรงให้ด้วย นี่เฮียจะเทพเกินไปแล้วนะเฮ้ย! 

 

 พี่มาร์คเข้าเส้นชัยไปแล้ว ด้วยระยะห่างจากผมประมาณ 40 เมตร ผมใช้เวลาในการวิ่งเข้าเส้นชัยอีกไม่กี่สิบวิต่อมา ไม่ไหว ผมเร่งได้แค่นี้จริงๆครับ อ่อก =[::]= 

 

พี่มาร์คฉีกยิ้มเดินเข้ามาหาผม สวยมาก...สวยเหมือนนางฟ้าลงมาเกิด แต่ผมเหนื่อยมาก เหนื่อยจนไม่มีอารมณ์จะเคลิ้มอ่ะ คิดดู

 

 “เป็นไง สรุปตอบได้ยังว่าพี่สวยมั้ย? ^^” 

 

“สะ..สว..สวย แฮ่ก สวยมากครับพี่มาร์ค แฮ่ก” พูดไปหอบไป แป๊บนะ! เมื่อกี้วิ่งมาไม่ได้สนใจสีอื่นเลยนี่หว่า 

 

“ว่าแต่..มะ..เมื่อกี้ผมได้ที่เท่าไหร่ครับเนี่ย?”

 

“หันกลับไปดูสิ ^^” พี่มาร์คพูดพลางหมุนไหล่ผมให้หันกับไปมอง เดี๋ยวนะ นั้นมันสีเขียวนี่หว่า ไหงเพิ่งจะเข้าเสันชัยมาล่ะ แล้วอีก 3 สีที่เหลือ  กำลังตามมา... 

 

     อย่าบอกผมเข้าที่หนึ่งนะเฮ้ย!

 

“นายเข้าเส้นชัยเป็นคนแรกเลย แจ็คสัน”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

Spaecial MARK :

 

ผมเริมออกวิ่งหลังจากได้ยินเสียงปืนลั่น กระโปรงยาวๆที่ใส่อยู่ตอนนี้สร้างความรำคาญให้กับผมเป็นอย่างมาก ไหนจะวิกที่ใส่หัวอยู่อีก ถึงแม้จะติดกิ๊บอย่างดี Martial arts tricking ได้ ผมลองแล้ว -*- แต่เส้นผม         (ปลอม)มันก็พากันตีเข้าปากผมเต็มไปหมด เสียเวลาไปกว่าครึ่งสนาม ในที่สุดผมก็จัดการกับวิกพวกนี้ได้ ผมวิ่งชิวๆตามรุ่นน้องสุดที่รักของผมไป ถามว่าผมแซงมันได้มั้ย? ตอบโดยไม่ต้องคิดเลยว่า ชัวร์อยู่แล้ว เรื่องแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก แต่ผมเลือกที่จะวิ่งตามมันไปเพราะ อยากดูพฤติกรรมของมันเท่านั้นเอง แล้วก็เป็นไปตามคาด แจ็คสันอ่อนแรงลงตอน 300 เมตรให้หลัง นักวิ่งสีเขียวค่อยๆวิ่งขึ้นไปขนาบข้างกับรุ่นน้องตัวดี ก่อนจะแซงหน้าไปในที่สุด ผมเห็นท่าไม่ดี คงต้องอะไรซักอย่างแล้ว อย่างน้อยๆผมก็อยากให้หมอนี่ได้เหรียญทองนะ 

   ผมตัดสินใจวิ่งขึ้นไปหมายจะขนาบข้าง แต่พอแจ็คสันได้ยินเสียงฝีเท้าของผมก็เร่งSpeedหนีทันที  

แต่มันจะไปยากอะไรล่ะ จริงมั้ย? ผมเพียงแค่เร่งความเร็วตามไปเล็กน้อยก็ถึงตัวเจ้านั้นแล้ว เด็กนี่ดูจะโล่งอกแต่ก็ตกใจมากที่เห็นผม คงเข้าใจว่าจะโดนผู้หญิงแซงหน้าล่ะสิท่า

 

“นี่! พี่แต่งแบบนี้แล้วสวยมั้ย? ตอบด้วยนะ พี่ต้องการคำตอบภายในสนามนี้เท่านั้น ถ้าทำไม่ได้ พี่โกรธยันโลกหน้า” เมื่อถามจบก็รีบชิ่งหนี ทันได้เห็นหน้าเหวอๆของแจ็คสันแป๊บนึง ตลกเป็นบ้า 

 

และดูเหมือนเด็กนั่นจะบ้าจี้ ออกแรงวิ่งไล่ตามผมสุดแรงเกิด คงจะจริงอย่างที่แจบอมบอกไว้ ว่าแจ็คสันกลัวผมโกรธมันมาก สงสัยจะกลัว  Martial arts tricking ของผมล่ะมั้ง? แหม่~ ผมก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรขนาดนั้น

 

รุ่นน้องตัวดีจดจ่ออยู่กับการวิ่งให้ทันผม จนไม่ทันมองเลยว่าตัวเองวิ่งแซงสีเขียวมาแล้ว เอาจริงมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากหรอก(สำหรับผม) เพราะตอนที่ติดSpeed หนีผม หมอนี่ก็ย่นระยะห่างจากนักวิ่งสีเขียวไปพอสมควร ยิ่งตอนพยายามไล่ตามผมยิ่งแล้วใหญ่ ให้ความรู้สึกเหมือนมันเพิ่งจะเริ่มออกสตาร์ทเมื่อกี๊เลยทีเดียว (ผมหมายถึงแรงของมันอ่ะนะ แต่หน้ามันนี่เหมือนผีชีวะสุดๆ)

 

ผมชะลอความเร็วลงเล็กน้อยเพื่อรอเด็กแสบ ปากเหวอๆทั้งๆที่ทำหน้าเหมือนกำลังจะตายนั้นยิ่งทำให้ผมฮาเข้าไปใหญ่ 

 ผมเข้าเส้นชัยมาแล้ว ก่อนที่จะกอดอกดูผลงานของตัวเอง แจ็คสันจะรู้ตัวมั้ยว่าทิ้งระยะห่างจากอดีตคนที่แซงตัวเองไปเกือบร้อยเมตรแล้ว? 

 

ผมเดินเข้าไปหาเด็กน้อยของผมที่กำลังหอบเป็นหมาหลังจากเข้าเส้นชัยมาแล้ว

 

 “เป็นไง สรุปตอบได้ยังว่าพี่สวยมั้ย? ^^” 

 

“สะ..สว..สวย แฮ่ก สวยมากครับพี่มาร์ค แฮ่ก” พูดไปหอบไป แจบอมที่ยืนอยู่ข้างๆผมเริ่มเอากระดาษในมือพัดให้มันถี่ๆ ท่าทางเหมือนใกล้จะเป็นลม

 

“ว่าแต่..มะ..เมื่อกี้ผมได้ที่เท่าไหร่ครับเนี่ย?”

 

“หันกลับไปดูสิ ^^” ผมไม่ตอบคำตอบที่ถูกต้อง ทำเพียงแค่หมุนไหล่กว้างให้หันกลับไปมองเอง

 

“นายเข้าเส้นชัยเป็นคนแรกเลย แจ็คสัน”

 

สิ้นสุดคำพูดของผม แจ็คสันที่ดูเหวอๆไปก็เป็นลมล้มเซมาพิงผมทันที ผมเซไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆย่อเข่าลง ขืนให้ผมยืนพยุงหมอนี่ไว้มีหวังผมได้ล้มไปอีกคนแน่ๆ

 

“แจ็คสัน เฮ้! แจ็คสัน นี่นายเป็นลมจริงๆเหรอเนี่ย?!”

***********************************************************************************************
talk: sf แรกเจ้าค่ะ ที่จริงแต่งไว้นายแล้ว แต่ไม่ได้เอาลง (ปปจ.พี่มาร์คเปลี่ยนสีผมเรียบร้อย) ยังไงก็เม้นติ,ชม ได้นะค่ะ ไม่มีเวลาดูคำผิดเลย

 MAIN CODE  B Y Theme ver two {Academy;}

CODE ' ETC  B Y WINTER CODE ROOM
HEAVEN&HELL SUPER CODE  AND 

   BROWNIE CODE

CR.SQW